9 marca 2015

"Chłopiec w pasiastej piżamie" John Boyne

"Chłopiec w pasiastej piżamie" to książka o przyjaźni, która zrodziła się w najokropniejszym możliwym czasie i miejscu. Motyw II wojny światowej jest dość popularny w światowej literaturze, wiele pozycji opowiada o historii Żydów czy Polaków, którzy byli szykanowani przez nazistów. Powieść Johna Boyne'a szokuje, ale także zmusza do refleksji. Autor opowiada historię ośmioletniego chłopca o imieniu Bruno, który razem ze swoją rodziną przeprowadza się z Berlina do małego miasteczka. Powodem zmiany zamieszkania jest awans jego ojca, który jest niemieckim oficerem i został przydzielony, by nadzorować jeden z obozów koncentracyjnych. Tak naprawdę, jego praca polega na wysyłce na śmierć wielu tysięcy więźniów obozu. Jednak chłopiec o tym nie wie, dla niego jest to zwykła przeprowadzka. Jedyne co się zmienia, to wygląd domu, który stale pilnowany jest przez niemieckich żołnierzy i otoczony jest wysokim płotem.

Na czym właściwie polega różnica - zastanawiał się [Bruno]. I kto decyduje, którzy ludzie mają nosić pasiaste piżamy, a którzy mundury?

Chłopiec został pozbawiony swoich przyjaciół, więc zaczyna mu doskwierać nuda. Ciągle wymyśla sobie nowe zabawy, byle tylko czas mijał mu szybciej.Między innymi wymyka się i udaje na dalekie spacery, by poznać okolicę. Pewnego dnia podczas takiej wędrówki Bruno poznaje chłopca o imieniu Szmul, który przebywa na terenie obozu koncentracyjnego. Między chłopcami rodzi się prawdziwa i szczera przyjaźń, mimo iż między nimi stoi drut kolczasty. Bruno zazdrości swojemu przyjacielowi, że może bawić się z innymi dziećmi, a on nie ma z kim. Świat Szmula wydaje się dla nieświadomego chłopca wręcz wymarzonym. Jest to miejsce, gdzie nie trzeba słuchać rodziców, uczyć się, a jedynie spędzać czas na zabawie. Bruno bez wahania zgadza się przejść pod płotem na teren obozu, by pomóc Szmulowi odnaleźć zaginionego tatę. Chłopiec przebiera się w "pasiastą piżamę" i wybiera się ze Szmulem na poszukiwanie. W tym samym czasie w obozie rozpoczynają się przygotowania do kolejnych mordów w komorach gazowych...
Książka Johna Boyne'a ukazuje świat wojny i obozów koncentracyjnych z perspektywy dziecka, które jest naiwne i ufne. Zarówno Bruno, jak i Szmul nie rozumieją tego, w jak okrutnym miejscu się znaleźli. Oboje wolą się bawić i spędzać ze sobą czas. Po prosu chcą być dziećmi, niestety na przeszkodzie staje im wojna. Powieść napisana jest przystępnym językiem. Nie trzeba posiadać dużej wiedzy historycznej, by ją zrozumieć. Bolesny motyw został przedstawiony w sposób niezwykle prosty, językiem małego chłopca, dla którego albo coś jest czarne albo białe, złe lub dobre. Przez co powieść staje się wiarygodna i prawdziwa. Książka przedstawia dwa, zupełnie inne światy. Po jednej stronie mamy Niemców, z których jedni dokonywali zbrodni, a drudzy nie chcieli temu się sprzeciwić, a nawet tego dostrzec. Po drugiej stronie są niewinni ludzie, którzy są mordowani i prześladowani za to, że są Żydami, Polakami czy innymi narodami. Prawda jest taka, że wszyscy jesteśmy tacy sami, potrafią ją dostrzec tylko małe, bezbronne dzieci.
Bardzo ciekawy jest fakt, iż John Boyne napisał tę książkę w niecałe trzy dni. Autor powiedział w wywiadzie, że ta książka siedziała mu w głowie od dłuższego czasu. Nigdy wcześniej nie robił badań na temat Holokaustu, nie szukał informacji, po prostu w ciągu stu godzin sporządził pierwszy szkic. Co jest jeszcze ciekawe, Boyne skończył pisać w swoje trzydzieste trzecie urodziny. Oczywiście książkę później nieco zmieniono, ale główna oś fabuły pozostała niezmieniona.

Miarą dzieciństwa są dźwięki, zapachy i widoki, dopóki nie nadejdzie mroczna epoka rozsądku.

Książka bardzo mnie wzruszyła, nie da się być wobec niej obojętnym. Wywołała we mnie wiele emocji, od złości przez strach do smutku. Po jej przeczytaniu w mojej głowie pojawiło się wiele pytań, w tym te odnoszące się do obecnej historii. Zastanawia mnie dlaczego ciągle na świecie są wojny, ile ich jeszcze będzie, by ludzi wyciągnęli wnioski, zrozumieli, że giną niewinni ludzie. Powieść "Chłopiec w pasiastej piżamie" po prostu urzeka, gdyż w prosty sposób pokazuje motyw zła i wojny. Jest to książka, o której długo nie zapomnę. Polecam, jest to pozycja obowiązkowa.
http://3.bp.blogspot.com/-JV9ZYPYbRHE/UOV0gjCXt3I/AAAAAAAACUE/_uSou6bpWWE/s1600/6_Vote.jpg
  "Chłopiec w pasiastej piżamie" John Boyne, Replika, s.202

48 komentarzy :

  1. Wydaje się być dosyć ciekawa.. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Na pewno przeczytam!
    Myślę, że już wystarczająco dojrzałam do treści tej ksiązki :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kiedyś czytałam, jednak nadal pamiętam uczucia które mi towarzyszyły i właśnie dlatego już nie wrócę do tej książki. Jak dla mnie trochę za duży ciężar.

    OdpowiedzUsuń
  4. Już od dawna chcę przeczytać tą książkę i mam nadzieję, że w końcu uda mi się ją dorwać.

    OdpowiedzUsuń
  5. oglądałam film, pierwsza klasa ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Muszę ją koniecznie przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
  7. Oglądałam film i bardzo mi się podobał. Nie wiedziałam, że istnieje również książka.

    OdpowiedzUsuń
  8. Chętnie bym po nią sięgnęła. Film muszę także obejrzeć :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Trzy dni? Wow. Książka wydaje się naprawdę ciekawa i gdy będę miała możliwość to przeczytam, a jeśli nie to na pewno obejrzę film :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Oglądałam świetny film chodź smutny :(

    OdpowiedzUsuń
  11. Oglądałam film, naprawdę porusza, okropne zakończenie, choć może trochę nierealistyczne

    OdpowiedzUsuń
  12. Oglądałam film i bardzo mi się podobał. Może też przeczytam książkę?
    http://kingas1blog.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  13. Film był wspaniały! Na końcówce prawie sie rozkleiłam, a to u mnie rzadkość. Nawet nie wiedziałam, że jest ksiażka... Oczywiście, gdybym dostała ją w swoje rece, od razu bym ją przeczytała :D

    http://papierowa-kraina.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  14. Flim zrobił na mnie wielkie wrażenie, a książkę mam nadzieję, że kiedyś przeczytam:)

    OdpowiedzUsuń
  15. Oglądałam film ale z ogromną chęcią przeczytałabym książkę. :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Obejrzałem film, przeczytałem książkę. I cóż mogę rzec? Historia, która poruszyła mnie dogłębnie. Naprawdę świetna produkcja.

    OdpowiedzUsuń
  17. Książka wydaje się fajna. Nie wiem dlaczego do tej pory myślałam inaczej.

    OdpowiedzUsuń
  18. Podobała mi się, jak i film.

    OdpowiedzUsuń
  19. Muszę koniecznie przeczytać

    OdpowiedzUsuń
  20. Film mnie zmroził i długo nie mogłam się po nim otrząsnąć :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Słyszałam zarówno o książce, jak i o filmie na jej podstawie, ale nie jestem pewna czy chciałabym ją przeczytać, bo z jednej strony nie lubię takiej tematyki i ciężko mi się później ogarnąć po takich historiach, a z drugiej strony jestem bardzo ciekawa...

    OdpowiedzUsuń
  22. Wiem, że to pozycja obowiązkowa, ale ja się boję tego filmu i książki. Boję się tego, co tam zobaczę i tego, jak sobie z tym poradzę.

    OdpowiedzUsuń
  23. Bardzo chcę przeczytać. Dawno temu oglądałam film, ale niewiele już niestety z niego pamiętam..

    OdpowiedzUsuń
  24. Bardzo fajny film! Oglądałam go. Wzruszający ;)

    OdpowiedzUsuń
  25. Słyszałam o filmie ale nie wiedziałam że powstał na podstawie książki. Jednak najpierw zdecyduję się na film ale książki ni wykluczam :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Lektura, tej książki chodzi za mną od dawna.

    OdpowiedzUsuń
  27. Książki nie czytałam, ale oglądałam za to film. Był bardzo wzruszający i dający wiele do myślenia. Polecam każdemu :))

    OdpowiedzUsuń
  28. Kiedyś trafiłam na film, ale nie zobaczyłam go całego tylko fragmenty, więc nie mam o nim za bardzo zdania. Nie lubię tematyki wojennej, więc po książkę raczej nie sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  29. Książki nie czytałam, ale oglądałam film, który wywarł na mnie ogromne wrażenie. Z książką zamierzam również w przyszłości się zapoznać ;)

    OdpowiedzUsuń
  30. Książki nie czytałam, ale film mnie wzruszył...

    OdpowiedzUsuń
  31. Dużo się o tej ksiażce słyszy i sa to same pozytywne rekomendacje. W najbliższym czasie ją kupie.

    OdpowiedzUsuń
  32. Oglądałam jedynie film, który jest genialny i bardzo wzruszający.

    OdpowiedzUsuń
  33. Oglądałam film i kocham go całym sercem. To chyba jeden z lepszych filmów o tematyce II wojny światowej. Płakałam przez prawie całą drugą połowę.... :c

    http://to-read-or-not-to-read.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  34. Film doskonały, nic dodać nic odjąć. Piękny i prawdziwy! polecam. :)
    pozdrawiam i zapraszam http://pocomiwiecejx3.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  35. Widziałam film, nawet nie wiedziałam, że istnieje taka książka. Raczej unikam takich tematów, bo jestem zbyt wrażliwa ;)

    OdpowiedzUsuń
  36. Jeszcze nie widziałam tego filmu ale chce fajny post i blog dziekuje za odwiedziny Obserwuje !
    http://oliwialiv.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  37. slyszalam ale nie mialam okazji poznac;P

    OdpowiedzUsuń
  38. Film oglądałam i byłam wprost oczarowana - piękny, chwyta za serce. Przy zakończeniu po prostu się popłakałam ;-;
    Jeśli chodzi o książkę to niestety nie czytałam, a bardzo bym chciała, niestety nie mam za bardzo okazji. Ale to moja pozycja obowiązkowa, takie dopełnienie filmu :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Ta książka wydaje się być genialna, koniecznie muszę ją przeczytać :)
    Chętnie również obejrzę film po tym jak zapoznam się z powieścią
    Pozdrawiam i zapraszam do mnie INNA
    happy1forever.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  40. Książki nie czytałam, mam nadzieję to nadrobić w niedalekiej przyszłosci, ale widziałam film, który wzruszył mnie i polecam go obejrzeć.

    OdpowiedzUsuń
  41. Bardzo mnie skusiłaś tą książką :D Słyszałem o niej już dużo pozytywnych słów :P Pozdrawiam!
    indywidualnyobserwator.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  42. Zmotywowałaś mnie do dalszego czytania książki. Zaczęłam ją już czytać dobre parę miesięcy temu i w pewnym momencie ją przerwałam, a teraz czeka na swoją kolej :))
    Pozdrawiam! Czytelniczego dnia życzę!
    shatterme55.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  43. Pierwszy ogladalam film i strasznie mnie wzruszyl. Ksiazke przeczytalam jakis czas po obejrzeniu filmu, w ciagu jednej nocy i rowniez plakalam.

    OdpowiedzUsuń
  44. Oglądałam film i był niesamowity, więc chyba trzeba się wziąć za książkę. Niezwykle porusząjąca historia, nie sądziłam, że tak to przeżyję...

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za każdy komentarz ;)