"Wszystko, tylko nie mięta" Ewa Nowak

 

"Wszystko, tylko nie mięta" to pierwszy tom serii "Miętowa". Główni bohaterowie to rodzina Gwidoszów: mama Asia, tata Mariusz i trójka ich dzieci w różnym wieku - licealista Kuba, jego młodsza siostra Malwina i kilkuletnia Marynia. Na pierwszy rzut oka wydają się być zwyczajni, ale to nieprawda. Każdy z nich ma inny charakter. Mama jest psychologiem i musi dzielnie znosić żarty rodziny na temat swojego zawodu, a tata odnajduje się w nowej pracy. Kuba marzy, by zdobyć pewną, niezwyczajną dziewczynę, Malwina zakochała się po uszy, a Marynia zadręcza wszystkich swoimi pytaniami, nie odpuszczając bez zadowalającej odpowiedzi.

Ewa Nowak z zawodu jest psychologiem i w każdej jej książce znajdziemy tematy, często omijane w literaturze. Tym razem opowiada o młodzieńczej miłości, którą poznajemy w dwóch odsłonach. Pierwsza to miłość normalna, zwyczajna, jaką przeżywa każdy nastolatek. Natomiast druga jest inna, dotyczy miłości chłopaka do niepełnosprawnej dziewczyny.

 Człowiek musi cierpieć, bo inaczej nigdy nie nauczy się doceniać szczęścia. Radość i cierpienie to dwie połówki tego samego jabłka.

Chodzi o Kubę, który nie przestaje myśleć o Magdzie. Dziewczyna ukazuje, że mimo swojej niepełnosprawności, można cieszyć się życiem, a nawet samą siebie nazywać "kulasem" czy "kaleką". Ma dystans do siebie i jest bardzo mądra. Z początku nie wierzy w miłość Kuby, uważa, że się nad nią lituje, ale z czasem odkrywa prawdę.

Bohaterowie są świetnie wykreowani. Miałam wrażenie, że taka rodzina istnieje naprawdę i będę mogła ją odwiedzić. Każdy postać jest wyjątkowa i indywidualna. Język powieści jest lekki, więc przyjemnie się ją czyta. Książka podzielona jest na rozdziały i epilog. Całość jest bardzo zgrabna i dopracowana.

A z zakochanymi rozmowa jest zawsze bezcelowa. 

Autorka pokazuje życie polskiej rodziny od środka. Poznajemy ją nie tylko w przyjemnych sytuacjach, ale też w tych złych - radość przeplata się ze smutkiem. W powieści ukazane są typowe problemy. Książka zawiera również bardzo mądre i głębokie przesłania, z których można się wiele nauczyć.

 – Wolisz herbatę czy miętę?
– Wszystko, tylko nie mięta.

Polecam i młodszym, i starszym.

"Wszystko, tylko nie mięta" Ewa Nowak, Egmont, s.240

"Bardzo biała wrona" - Ewa Nowak

Książka "Bardzo biała wrona" to 10 tom z cyklu "Miętowa" autorstwa Ewy Nowak. W 2009 roku powieść otrzymała tytuł "Książki Roku Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych "(Polskiej Sekcji IBBY).

Główną bohaterką tej powieści jest Natalia Milewska, która rozpoczyna pierwszą klasę liceum. Już na początku września zauważa ją chłopak z maturalnej klasy - Norbert.  Chłopak ze wszystkich sił stara się, by Natalia go zauważyła. Zaczyna od "przypadkowych" spotkań, mówienia "cześć", a następnie obdarowuje dziewczynę... kanapkami. Za trzy tygodnie Natalia i Norbert są parą. Są w sobie zakochani, nie umieją bez siebie żyć. Brzmi banalnie, prawda? Jednak książka wcale taka nie jest. Z każdym dniem związek obu nastolatków staje się coraz bardziej mroczny.

Kocham go tak bardzo, że to aż boli.

Natalia to miła, sympatyczna dziewczyna z dobrego domu, niesprawiająca kłopotów. Do pewnej chwili jedynaczka. Natomiast Norbert miał trudne dzieciństwo. Jego dziadek był znanym i szanowanym muzykiem i nie mógł zrozumieć tego, że jego wnuk nie chce wiązać przyszłości z muzyką, w przeciwieństwie do swojej siostry, która jest wybitnie uzdolniona muzycznie. Przez swoją decyzję chłopak był bity i ciągle upokarzany przez swojego dziadka, w końcu go znienawidził. Jednak ciągle dla Norberta stanowił autorytet. Czy takie dzieciństwo może wpłynąć na późniejszą psychikę bohatera?



Na początku powieści związek Norberta i Natalii jest wyjątkowy, wręcz idealny. Chłopak jest wrażliwy, romantyczny oraz bardzo zakochany w swojej dziewczynie. Do momentu, gdy impulsywność i zazdrość Norberta doprowadzają ich związek do stopniowego rozpadu. Z początku zaczyna się od małych, niewinnych kłótni, a potem jest tylko gorzej. Natalia uzależnia się od tego związku, robi wszystko, by Norbert był z niej zadowolony.



Książka podzielona jest na 13 rozdziałów oraz epilog. Całość książki jest spójna i bardzo ciekawa. Ewa Nowak świetnie stworzyła kreacje bohaterów, umiała pokazać ich emocje. Na uwagę zasługują też wątki poboczne, tj. sytuacja w domu Natalii, związek Mileny z Witkiem czy losy Andreasa. Sięgając po tę książkę, nawet nie spodziewałam się, że książka wywoła we mnie jakiekolwiek głębsze emocje - myliłam się.



Powieść Ewy Nowak "Bardzo biała wrona" skłania do refleksji na temat toksycznego związku czy przemocy psychicznej. Po jej przeczytaniu w głowie miałam mnóstwo pytań: Jak można kochać kogoś, kto nam sprawia ból? Czy trudne dzieciństwo usprawiedliwia nasze późniejsze działania? Do czego prowadzi bezgraniczne zaufanie do drugiej osoby? Według mnie niełatwo przeciwstawić się osobie, którą kochamy. Miłość to bardzo piękne uczucie, ale czasami zaślepia i może mieć tragiczne skutki. Warto czasem, chociaż jest to trudne, kierować się rozumem, a nie tylko sercem.

Polecam tę książkę każdemu, nie tylko nastolatkom. Powieść zawiera przesłanie dla młodzieży, by zawsze zachowywać ostrożność i nie angażować się za szybko w nieodpowiednie znajomości. Książkę można przeczytać jednym tchem, ale na zawsze zapamiętamy zawarte w niej morały, udziela ona nam niejednoznacznie odpowiedzi na pytanie: "Miłość czy rozsądek?".

"Bardzo biała wrona" Ewa Nowak, Egmont, s.319